Kupka Chlupka

Nazywam się Katarzyna Kierzek, stworzyłam tę przestrzeń z myślą o rodzicach i specjalistach wspierających dzieci zmagające się z zaparciami nawykowymi.

Znajdziesz tu rzetelne materiały, sprawdzone narzędzia oraz empatyczne podejście do tematu, który bywa trudny, a jednak dotyczy wielu rodzin. Łączymy wiedzę medyczną, psychologiczną, dotyczącą ciała i diety, by realnie wspierać dzieci i dorosłych w codziennych wyzwaniach. Bez zawstydzania czy presji – z troską i zrozumieniem.

Jak możemy Ci pomóć? Daj znać czego potrzebujesz:

Wiedzy Bajki psychoedukacyjnej

Bajka Kupka Chlupka

Zanurz się w świat Kupki Chlupki – bajki, która w lekki i wspierający sposób pomaga dzieciom oswoić temat wypróżniania. Do bajki dołączony jest zestaw 11 kolorowych kart pracy, które poprzez ciekawe i angażujące ćwiczenia wprowadzają elementy psychoedukacji dostosowanej do wieku dziecka. Każda karta opatrzona jest komentarzem dla dorosłych – znajdziesz w nich wskazówki, na czym skupić uwagę podczas aktywności oraz jak konkretne ćwiczenia wspierają dziecko w kontekście zaparć czynnościowych. To narzędzie stworzone z myślą o wspólnej pracy, budowaniu zaufania do ciała i przywracaniu dzieciom spokoju w codzienności.

Chcę kupić!

Bardzo się cieszę, że powstała Kupka Chlupka. To ciepła, dziecięca, pięknie zilustrowana bajka, która oswaja temat kupy i wypróżniania – wierzę, że wesprze wiele dzieci zmagających się z problemem zaparć.
Ogromnym walorem e-booka są dodatkowe karty pracy, które pomagają rodzicowi i/lub specjaliście przekazać dziecku wiedzę na temat wypróżniania się. Jestem zachwycona pomysłem, jakością wizualną kart oraz ich wartością merytoryczną – autorka za pomocą kart, krok po kroku, prowadzi dziecko (i nas) przez najważniejsze zagadnienia psychoedukacyjne, które pomagają zrozumieć i oswoić temat wypróżniania.

Polecam Wam Kupkę Chlupkę i wszystkie materiały stworzone przez autorki!

Paulina Jarecka

dzieciecapsychologia.pl

Potrzebujesz wiedzy?

Zaprosiłam do współpracy 3 specjalistki. Razem stworzyłyśmy pierwsze na rynku tak kompleksowe wsparcie dla rodziców dzieci, które zmagają się z zaparciami czynnościowymi oraz dla specjalistów pracujących z rodzinami dotkniętymi tą trudnością. Dajemy Wam praktyczne narzędzia i konkretną wiedza, które realnie wspomagają rodzinę.

Zaparcia nawykowe u dzieci – temat, o którym warto mówić. Dotykają co dziesiąte dziecko i nie jest to tylko „chwilowa trudność” – to sprawa, która wymaga DRUŻYNY.

Psycholog, lekarz pediatra, fizjoterapeuta i dietetyk kliniczny – działając razem zwiększają realnie skuteczność niesionej pomocy dziecku i jego rodzinie.

Poznaj nasz zespół

Katarzyna Kierzek

psycholożka, certyfikowana psychoterapeutka poznawczo-behawioralnaw, trakcie certyfikacji na seksuolożkę kliniczną”

Centralnym punktem mojej aktywności zawodowej jest psychoterapia zaburzeń psychicznych dzieci i młodzieży. Mam przekonanie, że dziecko, nastolatek oraz jego otoczenie objęci opieką psychoterapeutyczną zdobywają w trakcie tego procesu wiedzę i umiejętności, które mają realny wpływ na funkcjonowanie dziecka, nastolatka oraz całego systemu rodzinnego. Psychoedukuję wykorzystując nowe technologie z zakresu zaparć czynnościowych (kupkachlupka.pl) oraz rozwoju seksualnego dzieci i młodzieży (seksuologiadziecieca.pl).

Prywatnie jestem mamą, miłośniczką kryminałów, planszówek i aktywności biegowej.

 

Joanna Sawicka-Metkowska

lekarz pediatra

Imię i nazwisko mogą być zwodnicze. Mało kto rozpoznaje Joannę Sawicką-Metkowską. Doktor Poziomkę znają rodzice i dzieci w Poznaniu i okolicach. Doktor Poziomka to różowy pseudonim pod którym od ponad 9 lat przybliżam wiedzę o zdrowiu w social mediach oraz leczę dzieci w Poznaniu i okolicach. Od ponad 12 lat pracuję w szpitalu - najpierw tzw. Krysieiwcza, dziś już Wielkopolskim Centrum Pediatrii. Od 2023 roku jestem Kierownik Oddziału Dzieci Starszych I.
Jestem absolwentką Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie oraz Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie.

Jestem mamą dwójki dzieci. Uwielbiam książki, słońce, narty i czas z najbliższymi.

 

Jagoda Przybylska

osteopatka, fizjoterapeutka uroginekologiczna

Nazywam się Jagoda Przybylska. Jestem osteopatką, fizjoterapeutką uroginekologiczną i pasjonatką pracy z ciałem.
W swojej praktyce szczególnie angażuję się w pomoc dzieciom i ich rodzicom w zakresie urologii dziecięcej. Wierzę, że ciało funkcjonuje jako całość, a to, co wydarzyło się w przeszłości, może mieć wpływ na obecne problemy zdrowotne.

Podczas wizyt stawiam na holistyczne podejście i łączenie pozornie odległych faktów, które razem pozwalają zrozumieć przyczynę trudności pacjenta. Słucham uważnie i z pełnym zaangażowaniem, bo wiem, że nawet drobne, niepozorne słowo może stać się kluczem do skutecznego rozwiązania problemu.

Każdy pacjent jest dla mnie wyjątkowy, dlatego do każdej osoby podchodzę indywidualnie, dostosowując metodę terapii do jej unikalnej historii i potrzeb.

 

Joanna Januszewska

dietetyczka kliniczna, certyfikowana trenerka personalna

Nazywam się Joanna Januszewska z wykształcenia jestem magistrem dietetyki, magistrem biologii oraz certyfikowanym trenerem personalnym. Zdobyta wiedza i doświadczenie w pracy z pacjentem pozwalają mi patrzeć na problem zdrowotny holistycznie uwzględniając czynniki pozornie nie związane z odżywianiem. W pracy z pacjentem skupiam się na dialogu, wysłuchaniu problemu i wysunięciu propozycji pomocy.

Prywatnie lubię dobrą kuchnię, podróże i różnorodne aktywności fizyczne.

 

Szkolenie i kurs

Stworzyliśmy osobne szkolenie dla rodziców i kurs dla specjalistów, bo rozumiemy, że każda z tych grup potrzebuje innego rodzaju wsparcia, innego zakresu wiedzy. Od lat pracujemy z dziećmi zmagającymi się z zaparciami nawykowymi i dobrze wiemy, z jakimi trudnościami mierzą się zarówno rodziny, jak i profesjonaliści. Nasze materiały powstały w odpowiedzi na te realne potrzeby – zawierają nie tylko praktyczne wskazówki, ale też rzetelną wiedzę teoretyczną, która pozwala zrozumieć mechanizmy stojące za problemem.

Powiedz, do której grupy należysz:

jestem rodzicem

jestem specjalistą

To szkolenie powstało z myślą o rodzicach, którzy chcą zrozumieć, skąd biorą się zaparcia nawykowe i jak skutecznie pomóc swojemu dziecku. Tworzą je cztery doświadczone specjalistki – pediatrka, psycholożka CBT, fizjoterapeutka-osteopatka i dietetyczka kliniczna – łącząc wiedzę medyczną z empatycznym podejściem do emocji i ciała. Poniżej znajdziesz opisy tematów, które pomogą Ci lepiej rozpoznać potrzeby dziecka i odzyskać wpływ na codzienne trudności.

To szkolenie może być początkiem realnej zmiany – dla Twojego dziecka i dla Ciebie.

Szczegóły kursu:

dla kogo: rodzice i opiekunowie dzieci w wieku 0 do 9 lat
forma: nagranie szkolenia (dostęp przez 6 miesięcy)
czas trwania: 4h godziny
cena: 349 zł

Chcę wykupić dostęp!

Tematy poruszane na kursie

Poniżej znajdziesz krótkie opisy tematów jakie będzie omawiała każda z naszych ekspertek w ramach kursu.

Lekarka pediatrii

K

L

Definicja i epidemiologia zaparć czynnościowych

Czym są zaparcia czynnościowe – i co właściwie oznacza „czynnościowe”? To rodzaj zaparć, za którymi nie stoi choroba organiczna, ale sposób działania ciała, często pod wpływem emocji, stresu czy nawyków. W tej części poznasz skalę tego problemu w Polsce i na świecie – i dowiesz się, dlaczego to tak powszechne, a zarazem często pomijane wyzwanie rozwojowe.

K

L

Kryteria rzymskie IV

Międzynarodowe kryteria diagnostyczne, takie jak Kryteria Rzymskie, pomagają lekarzom lepiej rozpoznawać problemy takie jak zaparcia czynnościowe. Dowiesz się, co zmieniono w 2016 roku i dlaczego to ważne, by nie czekać „aż samo przejdzie”, ale skonsultować się z lekarzem, który potrafi rozpoznać, kiedy dziecko naprawdę potrzebuje wsparcia. To także przypomnienie, że każdy przypadek wymaga indywidualnej oceny.

K

L

Skala Bristolska

Skala Bristolska to proste i obrazowe narzędzie, które pomaga mówić o kupie… jednym językiem. Dzięki niej rodzic, dziecko i lekarz mogą się lepiej rozumieć, bez zawstydzenia i zgadywania. W tej części pokażemy, jak z niej korzystać w praktyce – by szybciej reagować na to, co mówi ciało dziecka.

K

L

Przyczyny zaparć czynnościowych

Dlaczego dzieci mają zaparcia? Odpowiedź nie jest prosta – może chodzić o geny, układ nerwowy, emocje albo codzienne nawyki. Pokażemy, jak różnią się przyczyny u młodszych i starszych dzieci, czym są różne typy zaparć i jak ciało, głowa i środowisko wpływają na siebie nawzajem. To także moment, w którym fizjoterapeuta, dietetyk i psycholog zaczynają mówić wspólnym językiem z lekarzem.

K

L

Obraz kliniczny

Zaparcia to nie tylko „brak kupy”. To także bóle brzucha, brudzenie bielizny, brak apetytu, a nawet zmiany w zachowaniu dziecka. Dowiesz się, jakie objawy mogą sugerować, że problem się rozwija i kiedy jest czas, by zacząć działać – zanim zaparcia na dobre wpiszą się w codzienność.

K

L

Zasady diagnostyki

Nie każde zaparcie wymaga wielu badań – ale każde dziecko zasługuje na uważne spojrzenie. W tej części lekarz tłumaczy, od czego zaczyna diagnostykę: od rozmowy i badania, przez ocenę objawów, aż po sytuacje, w których warto sięgnąć po dodatkowe testy. Dzięki temu rodzice lepiej rozumieją, czego mogą się spodziewać – i co naprawdę jest potrzebne.

K

L

Zasady leczenia oraz odległe skutki

Leczenie zaparć to wspólna praca wielu specjalistów – i rodziców. W tej części dowiesz się, jakie leki są bezpieczne i skuteczne, jak działają i dlaczego czasem są potrzebne. Ale równie ważne będą interwencje niefarmakologiczne – dieta, ruch, psychologiczne wsparcie. Pokażemy, jak stworzyć plan, który nie tylko rozwiązuje problem „tu i teraz”, ale też chroni przed nawrotami w przyszłości.

Psycholożka, psychoterapeutka

K

L

Kluczowe etapy rozwojowe, w których mogą pojawić się zaparcia nawykowe

Zaparcia nawykowe często pojawiają się w newralgicznych momentach rozwojowych – np. W trakcie rozszerzania diety, w czasie odpieluchowania, adaptacji do przedszkola, czy w związku istotnymi zmianami w życiu dziecka np. narodzinami rodzeństwa. W tej części zostaną omówione psychologiczne mechanizmy związane z przeżywaniem dyskomfortu, frustracji i lęku w kontekście zmian rozwojowych.

K

L

Odpieluchowanie – sygnały gotowości – gdzie mogą pojawić się zaparcia, jak odróżnić lęk przed toaletą od zaparć nawykowych

Nie każde dziecko jest gotowe na odpieluchowanie w tym samym czasie – kluczowe jest rozpoznanie, czy to fizjologiczna gotowość, czy bardziej potrzeba dostosowania się do oczekiwań otoczenia. Pokażę, jak rozróżniać lęk przed toaletą od wstrzymywania związanego z zaparciami oraz jak reagować z uważnością na potrzeby dziecka.

K

L

Jak zapobiegać zaparciom

Zapobieganie zaparciom to nie tylko dieta, aktywność fizyczna – to również atmosfera wokół wypróżniania, styl komunikacji i uważność na sygnały dziecka. Wspierający kontakt, zaufanie i spokój dają dziecku przestrzeń, by czuło się bezpieczne w swoim ciele i rozpoznawało sygnały, które wysyła. Podpowiem konkretne działania, które mogą być istotne w profilaktyce zaparć.

K

L

Diagnoza wg klasyfikacji zaburzeń zdrowia psychicznego – kiedy zaparcia rozpoznajemy jako nawykowe

Zaparcia nawykowe rozpoznajemy wtedy, gdy dziecko mimo fizjologicznej możliwości wypróżniania powtarzalnie unika tej czynności. Omówię, jak wygląda taka diagnoza i dlaczego nie oznacza ona, że „coś jest nie tak” z dzieckiem. Co z takiej diagnozy wynika i jak przekłada się na pracę z psychologiem.

K

L

Zaparcia a brudzenie bielizny → kiedy może się pojawić w związku z zastosowaną farmakoterapią

Brudzenie bielizny (encopresis) bywa trudnym doświadczeniem zarówno dla dziecka, jak i rodziny. Omówię z czego wynika brudzenie bielizny w przebiegu zaparć czynnościowych. Podpowiem jak reagować, by nie zawstydzać dziecka i zapewnić mu bezpieczeństwo emocjonalne w tym etapie leczenia.

K

L

Głowa i ciało – nierozłączny duet – typowe błędne koła unikania wypróżniania – z perspektywy psychologa

Dziecko może odczuwać lęk przed bólem, co prowadzi do unikania wypróżniania, a to z kolei pogłębia problem. To błędne koło, w którym emocje i ciało wzajemnie na siebie wpływają. Pomagam zrozumieć ten mechanizm i pokazać, jak go krok po kroku przerwać.

K

L

Kiedy udać się do specjalisty i do kogo najpierw

Nie musisz wiedzieć wszystkiego samodzielnie – specjalista, pomoże rozpoznać jaki jest mechanizm trudności - dlaczego ona trwa oraz co w związku z tym robić. Wskażę, kiedy warto udać się i w jakiej kolejności do lekarza, psychologa, fizjoterapeuty, dietetyka.

K

L

Oddziaływania medyczne w procesie terapii

Nie musisz wiedzieć wszystkiego samodzielnie – specjalista, pomoże rozpoznać jaki jest mechanizm trudności - dlaczego ona trwa oraz co w związku z tym robić. Wskażę, kiedy warto udać się i w jakiej kolejności do lekarza, psychologa, fizjoterapeuty, dietetyka.

K

L

Fizjologia defekacji – miejsce w terapii

Dzieci potrzebują wiedzy o swoim ciele, by móc mu ufać – również w takich tematach jak wypróżnianie. W prosty sposób tłumaczę, jak działa ciało, by dziecko mogło poczuć się bezpieczniej i bardziej sprawczo w tym procesie. Pomagam zaplanować kiedy i kto wprowadza taką psychoedukację.

K

L

Przyczyny biopsychospołeczne – wpływ stresu, kontroli i presji

Stres, nadmierna kontrola i presja – nawet jeśli płyną z dobrych intencji – mogą prowadzić do napięć w ciele dziecka. Zrozumienie szerszego kontekstu problemu pozwala patrzeć z większą łagodnością zarówno na dziecko, jak i siebie.

K

L

Presja – czym jest i jak ją zatrzymać

Presja to nie tylko słowa – to też ton głosu, pośpiech, oczekiwania. Dzieci wyczuwają ją natychmiast. Pokażę, jak ją rozpoznawać i zatrzymać, jak dochodzić do porozumienia oraz budować poczucie bezpieczeństwa..

K

L

"Maska tlenowa" – emocje rodzica, zasoby do wspierania dziecka

By wspierać dziecko, potrzebujesz też zadbać o siebie – o swój spokój, odpoczynek, poczucie sensu i wpływu. To nie egoizm, to fundament skutecznego wsparcia. Podczas szkolenia pomogę Ci zbudować własną „maskę tlenową”.

K

L

Oswajanie procesu wypróżniania (tematy do oswojenia – fakt wypróżniania, zapachy, dźwięki)

Wypróżnianie to naturalna czynność – ale dla dziecka może być krępująca, straszna. Pokażę, jak w prosty i akceptujący sposób oswajać dziecko z tematem, żeby mogło go traktować bez wstydu i napięcia.

K

L

Co robić, co mówić, gdy TO znowu się dzieje?

Przedstawię konkretne, oparte na dowodach oddziaływania terapeutyczne na zachowanie wstrzymujące wypróżnienie, brudzenie bielizny, kolejny dzień bez kupy – z naciskiem na wspieranie regulacji emocji.

K

L

Kary i nagrody

Choć mogą wydawać się skuteczne, kary i nagrody często pogłębiają problem i oddalają nas od skutecznej i trwałej zmiany. Pokażę, co robić w zamian.

K

L

Praca z regulacją emocji i napięcia

Zaparcia to nie tylko problem fizyczny – to często także sposób radzenia sobie z napięciem emocjonalnym. W kursie pokażę, jak wspierać dziecko w rozpoznawaniu emocji i wybieraniu skutecznych strategii regulacji emocji.

K

L

Wzmacnianie poczucia sprawczości dziecka

Dziecko, które wierzy, że „potrafi”, chętniej podejmuje próby i rzadziej wpada w błędne koła unikania. Pokażę, jak codziennie wzmacniać jego poczucie wpływu w relacji z ciałem.

K

L

Czynniki chroniące – czas 1:1

Nic nie działa tak wzmacniająco, jak uważna obecność rodzica. Nawet 10 minut dziennie, kiedy jesteśmy z dzieckiem na 100%, może działać ochronnie i budować zaufanie, które przełoży się na ciało i emocje.

K

L

Nawyki żywieniowe w zaparciach – oddziaływanie równoległe

Choć psychologia nie zastąpi zdrowej diety, to nasze nastawienie do jedzenia i przekonania z nim związane mają ogromne znaczenie. Pomogę znaleźć pomysły radzić sobie z wprowadzaniem zmian żywieniowych.

Osteopatka, fizjoterapeutka uroginekologiczna

K

L

Postawa ciała dziecka – co w postawie dziecka może zwrócić naszą uwagę

Czasem to, jak dziecko siedzi, stoi czy chodzi, może nam wiele powiedzieć o tym, co dzieje się w jego ciele. Zwrócimy uwagę na drobne sygnały – np. na stawianie stóp, ustawienie miednicy czy sztywność pleców, czyli postawy i napięcia w ciele, które mogą wpływać na trudności z wypróżnianiem.

K

L

Wydęty brzuszek, wystające żebra? Czy to normalne?

U niektórych dzieci brzuch może wyglądać na wzdęty, a żebra być mocno widoczne – to może świadczyć o przeciążeniu organizmu i dysbalansie mięśniowym w jego ciele. Podpowiemy, kiedy warto się tym zaniepokoić i jak wspierać dziecko, by ciało wracało do równowagi.

K

L

Mowa ciała dziecka – jakie zachowania, ruchy, pozycje świadczą o niewypowiedzianym bólu brzucha (czerwone flagi)

Dzieci nie zawsze potrafią powiedzieć, że coś je boli – ale ich ciało często mówi za nie. Dowiesz się, na co zwrócić uwagę: np. częste napinanie się, przyjmowanie dziwnych pozycji czy unikanie siadania. Ta wiedza pozwoli Ci lepiej rozumieć potrzeby swojego dziecka.

K

L

Jak zaparcia wpływają na układ nerwowy oraz inne systemy w ciele dziecka?

Długotrwałe zaparcia mogą sprawić, że ciało dziecka żyje w ciągłym napięciu, co wpływa także na jego samopoczucie, nastrój i zdolność do relaksu. Pokażemy, jak ciało i emocje są ze sobą powiązane i jak można wspierać dziecko w odzyskiwaniu spokoju. Stałe przebodźcowanie układu nerwowego wpływa również negatywnie na działanie innych systemów w ciele dziecka jak np. układ odpornościowy czy hormonalny- omówimy te zależności, aby skutecznie rozpoznawać przyczyny trudności dziecka i skutecznie je leczyć.

K

L

Czy wzmożone albo osłabione napięcie mięśniowe może mieć wpływ na zaparcia u dziecka?

Niektóre dzieci mają ciało zbyt napięte, inne zbyt wiotkie – w obu przypadkach może to utrudniać prawidłowe wypróżnianie. Dowiesz się, jak rozpoznać potrzeby dziecka i co można zrobić, by pomóc jego ciału pracować bardziej harmonijnie.

K

L

Mechanizm wypróżniania

Wypróżnianie to nie tylko kwestia diety – to też efekt współpracy wielu mięśni i struktur w ciele. Pokażemy, jak działa ciało dziecka w tej ważnej funkcji i jaką pracę muszą wykonać poszczególne struktury w ciele, aby ten proces mógł zajść bezboleśnie i efektywnie. Dowiesz się jak poprzez zmianę codziennych nawyków i proste wsparcie można mu skutecznie pomóc.

K

L

Możliwe przyczyny pojawienia się zaparć u dziecka w kontekście jego rozwoju.

Ciało jest zbiorem wszystkich doświadczeń, które miały na nie wpływ od samego poczęcia. Omówimy najważniejsze momenty rozwoju dziecka, począwszy od życia płodowego, przez poród, pierwszy rok życia aż do chwili obecnej. Zwrócimy uwagę na możliwe dysfunkcje które mogą okazać się istotne dla efektywnego rozpoznania i leczenia przyczyny trudności dziecka.

Dietetyczka kliniczna

K

L

Dieta i aktywność fizyczna jako podstawa prewencji zaparć u dzieci w różnym wieku.

Dobrze dobrany sposób odżywiania jest naturalnym sposobem regulowania wypróżnień. Celem wprowadzenia w temat zapobiegania wystąpienia problemu zaparć u dzieci w tej części szkolenia zostanie omówione jak powinna wyglądać dieta malucha w różnych okresach życia, w których etapach rozwoju dziecka warto zwrócić szczególną uwagę na to co je, jak planować posiłki oraz jaką rolę pełni w tym procesie ruch.

K

L

Dietoterapia czy może być jedynym, naturalnym sposobem leczenia zaparć ?

Sposób odżywiania i aktywność fizyczna dziecka wpływa na prawidłową pracę jelit i tym samym na częstotliwość wypróżnień- co wie każdy rodzic borykający się z problemem zaparć czynnościowych u swoich dzieci. W głowie rodzą się pytania:

Czy samą dietą jesteśmy w stanie poradzić sobie z problemem zaparć ? Kiedy dietoterapia powinna zostać wprowadzona? Co z dietą podczas wprowadzania innej metody leczenia ?

W tej części wyjaśnimy wszelkie wątpliwości dotyczące roli dietoterapii w leczeniu zaparć czynnościowych dzieci.

K

L

Rola odpowiedniej ilości płynów

Nawodnienie organizmu istotnie wpływa na konsystencję stolca. Przy tym zagadnieniu zostanie wyjaśnione jak obliczyć zapotrzebowanie dziecka oraz jakie rodzaje płynów są zalecane a jakie. Zdradzimy sposoby postępowanie gdy dziecko nie chce pić.

K

L

Produkty zapierające

Niektóre produkty, choć z pozoru „zdrowe” lub popularne w diecie dzieci, mogą nasilać problem zaparć. Podczas szkolenia nauczysz się je rozpoznawać i świadomie modyfikować jadłospis.

K

L

Dieta bogatoresztkowa

Dieta bogata w błonnik może być ogromnym wsparciem podczas leczenia zaparć u dzieci, ale tylko wtedy gdy jest wprowadzana we właściwy sposób. W tej części kursu pokażemy jak bezpiecznie wprowadzać zwiększenie błonnika w diecie i kiedy jest to postępowanie zalecane a kiedy nie.

K

L

Wprowadzanie zmian żywieniowych- jak to zrobić?

W tym miejscu teoria łączy się z praktyką. Omówimy kolejność wprowadzania zmian nawyków żywieniowych. Wskażemy możliwie najbardziej praktyczne postępowanie żywieniowe u dzieci z problemami zaparć. Omówimy co robić gdy dieta nie przynosi pożądanych efektów.

K

L

Prewencja nawrotu zaparć

Omówienie zmian nawyków żywieniowych dla utrwalenia efektów terapii.

Materiały dodatkowe

Czerwone flagi od lekarza pediatry
Skala bristolska
kryteria diagnostyczne od lekarza pediatrii
Bajka Kupka Chlupka (eBook)
"Co mówić - spójne reakcje" (eBook)
dziennik wypróżnień
"maska tlenowa" - regulacja emocji dla rodzica
sygnały gotowości do odpieluchowania - skala TTRS
błędne koło zaparć nawykowych - przykładowa psychoedukacja
podstawowa psychoedukacja
pismo dotyczące braku podstaw do nieprzyjęcia przez placówkę dziecka nieodpieluchowanego
czas 1:1 - reguły
nagrania ćwiczeń fizjoterapeutycznych wspierających proces wypróżniania
przykładowe posiłki od dietetyczki
produkty zalecane i niewskazane przy zaparciach
karta z metodą obliczania ilości płynów dla dziecka

Zaparcia nawykowe u dzieci to złożony problem, który rzadko ogranicza się wyłącznie do układu pokarmowego – dotyka również emocji, relacji, codziennych nawyków i funkcjonowania całej rodziny. Specjaliści tacy jak psycholodzy, lekarze, psychoterapeuci, pedagodzy, fizjoterapeuci i dietetycy mają kluczowe znaczenie w procesie diagnozy, wsparcia i leczenia. Choć każda z tych perspektyw wnosi coś innego, tylko współpraca i wspólne zrozumienie natury problemu pozwala skutecznie wspierać dziecko.

Szkolenie skierowane jest do specjalistów, którzy chcą poszerzyć swoją wiedzę i spojrzeć na zaparcia nawykowe interdyscyplinarnie – z uważnością na ciało, emocje i codzienne funkcjonowanie dziecka. Poniżej znajdują się tematy poruszane przez specjalistki prowadzące szkolenie: lekarkę pediatrii, psycholożkę-psychoterapeutkę CBT, osteopatkę-fizjoterapeutkę uroginekologiczną oraz dietetyczkę kliniczną. Każdy z tych głosów uzupełnia pozostałe i pomaga zobaczyć cały obraz – nie tylko objaw.

Szczegóły kursu:

dla kogo: lekarzy pediatrów, gastroenterologów, psychologów, psychoterapeutów, fizjoterapeutów, osteopatów, dietetyków
forma: <nagranie szkolenia (dostęp przez 6 miesięcy)
czas trwania: ok. 10 godzin
cena: 899 zł

Chcę wykupić dostęp!

Tematy poruszane na kursie

Poniżej znajdziesz krótkie opisy tematów jakie będzie omawiała każda z naszych ekspertek w ramach kursu.

Lekarka pediatrii

K

L

Definicja i epidemiologia zaparć czynnościowych

Zaparcia czynnościowe to zaburzenie o bardzo wysokiej częstości występowania w populacji pediatrycznej – według danych epidemiologicznych problem ten może dotyczyć nawet 30% dzieci. Choć nie wynikają z uchwytnej patologii anatomicznej, stanowią istotne obciążenie dla systemu ochrony zdrowia, szczególnie w opiece podstawowej. Znajomość patomechanizmu i wczesne rozpoznanie przez lekarza rodzinnego lub pediatrę mają kluczowe znaczenie dla zapobiegania przewlekłości objawów i ich psychospołecznych konsekwencji. Edukacja rodziców w zakresie natury problemu i zasad terapii istotnie zmniejsza liczbę interwencji medycznych w dalszym przebiegu

K

L

Kryteria Rzymskie IV

Kryteria Rzymskie, opracowywane przez Rome Foundation, to uznany na świecie standard diagnostyczny zaburzeń czynnościowych przewodu pokarmowego. W części poświęconej wersji IV omówione zostaną zmiany wprowadzone w 2016 r. względem wcześniejszych wytycznych (w tym modyfikacje czasu trwania objawów i redefinicji niektórych kryteriów), a także ich znaczenie w codziennej praktyce klinicznej. Przedstawimy także rolę ESPGHAN w adaptacji kryteriów do populacji pediatrycznej oraz znaczenie kompleksowego wywiadu i badania przedmiotowego, szczególnie w kontekście wyłapywania czerwonych flag. Wskazana zostanie również rola Kryteriów Rzymskich w podejmowaniu decyzji terapeutycznych i planowaniu dalszego postępowania.

K

L

Skala Bristolska

Skala Bristolska to narzędzie stworzone w celu obiektywizacji oceny stolca i ułatwienia komunikacji między pacjentem a lekarzem – jej znaczenie w pediatrii jest nie do przecenienia, szczególnie w pracy z rodzinami unikającymi rozmowy o fizjologii. Omówione zostaną poszczególne typy stolca w kontekście najczęstszych stanów klinicznych oraz sposoby praktycznego wykorzystania skali w diagnostyce i monitorowaniu efektów leczenia. Zwrócimy także uwagę na jej znaczenie edukacyjne i rolę w budowaniu wspólnego języka z pacjentem. W perspektywie przyszłości przedstawione zostaną przykłady wykorzystania AI do automatycznej analizy stolca w aplikacjach mobilnych i możliwa integracja tych rozwiązań w praktyce klinicznej.

K

L

Przyczyny zaparć czynnościowych

Zaparcia czynnościowe mają złożoną etiologię: obejmują zarówno czynniki anatomiczne, neurofizjologiczne, jak i psychologiczne oraz środowiskowe. Omówione zostaną typy zaparć (retencyjne, mieszane, idiopatyczne), błędne koło retencji stolca oraz mechanizmy neurobiologiczne leżące u podstaw problemu. Szczególną uwagę poświęcimy różnicom klinicznym pomiędzy dziećmi młodszymi i starszymi oraz roli mikrobioty jelitowej i osi mózg–jelita. Poruszymy także temat uwarunkowań rodzinnych, roli stresu i traumy, wpływu otyłości oraz znaczenia współpracy z dietetykiem, psychologiem i fizjoterapeutą w procesie terapeutycznym.

K

L

Obraz kliniczny

Kliniczny obraz zaparć czynnościowych jest często niespecyficzny i może obejmować zarówno objawy gastroenterologiczne (np. bóle brzucha, brak apetytu), jak i zaburzenia układu moczowego (m.in. nietrzymanie moczu, infekcje dróg moczowych). U części dzieci obserwuje się zachowania retencyjne oraz objawy mogące imitować zaburzenia emocjonalne czy trudności wychowawcze. W tej części omówimy granicę między normą a patologią oraz przedstawimy najczęstsze manifestacje kliniczne w różnych grupach wiekowych. Szczególną uwagę zwrócimy na sygnały, które powinny skłonić do szybkiej interwencji i rozszerzenia diagnostyki.

K

L

Zasady diagnostyki

Diagnostyka zaparć czynnościowych opiera się przede wszystkim na dokładnym wywiadzie i badaniu fizykalnym – to fundament decyzji terapeutycznych. W tej części omówione zostaną narzędzia wykorzystywane w codziennej praktyce pediatrycznej, wskazania do dodatkowej diagnostyki (np. badania obrazowe, testy alergologiczne, badania endoskopowe) oraz sytuacje kliniczne uzasadniające skierowanie do gastroenterologa. Przedstawimy konkretne algorytmy postępowania zgodne z aktualnymi wytycznymi ESPGHAN i AAP.

K

L

Zasady leczenia oraz odległe skutki

W leczeniu zaparć kluczowa jest wczesna, konsekwentna i wielotorowa interwencja – łącząca leczenie farmakologiczne i niefarmakologiczne. Omówione zostaną aktualnie dostępne na rynku polskim preparaty stosowane w leczeniu zaparć u dzieci, ich mechanizmy działania, skuteczność i bezpieczeństwo, a także nowe substancje zarejestrowane dla dorosłych (z omówieniem potencjalnych przyszłych zastosowań pediatrycznych). Przedstawimy znaczenie interwencji dietetycznych, wsparcia fizjoterapeutycznego oraz psychoterapeutycznego – jako równorzędnych elementów leczenia. Zostanie poruszona kwestia długości terapii, punktów kontrolnych, ryzyka nawrotów i możliwych konsekwencji nieleczonych zaparć w wieku dorosłym.

Psycholożka, psychoterapeutka

K

L

Wywiad kliniczny – jakie pytania powinny znaleźć się w wywiadzie

Dokładny wywiad psychologiczny jest kluczowy w rozpoznawaniu mechanizmów podtrzymujących zaparcia nawykowe. W tej części omówione zostaną konkretne pytania, które warto zadać dziecku i rodzicom.

K

L

Diagnoza wg klasyfikacji zaburzeń zdrowia psychicznego

Zaparcia nawykowe, choć nie występują w klasycznych klasyfikacjach psychiatrycznych jako osobna jednostka, bywają częścią obrazu klinicznego zaburzeń lękowych lub współwystępują z innymi trudnościami. W tej części omówimy kryteria diagnostyczne oraz diagnozę różnicową z perspektywy psychologicznej. Przedstawiony zostanie również sposób myślenia transdiagnostycznego, pomocny w planowaniu oddziaływań.

K

L

Zaparcia a brudzenie bielizny

Brudzenie bielizny (encopresis) bywa trudnym doświadczeniem zarówno dla dziecka, jak i rodziny. Omówię z czego wynika brudzenie bielizny w przebiegu zaparć czynnościowych.

K

L

Kluczowe etapy rozwojowe, w których mogą pojawić się zaparcia nawykowe

Zaparcia nawykowe często pojawiają się w newralgicznych momentach rozwojowych – np. W trakcie rozszerzania diety, w czasie odpieluchowania, adaptacji do przedszkola, czy w związku istotnymi zmianami w życiu dziecka np. narodzinami rodzeństwa. W tej części zostaną omówione psychologiczne mechanizmy związane z przeżywaniem dyskomfortu, frustracji i lęku w kontekście zmian rozwojowych.

K

L

Odpieluchowanie – sygnały gotowości – jak odróżnić lęk przed toaletą od zaparć nawykowych

Nie każde dziecko odmawiające korzystania z toalety ma problem somatyczny – często jest to wyraz lęku, braku gotowości lub wcześniejszych nieprzyjemnych doświadczeń. Omówię, jak rozpoznawać sygnały gotowości do odpieluchowania, jak wspierać dziecko w jego tempie oraz jak działać by nie doszło do utrwalonych zaparć nawykowych.

K

L

Głowa i ciało – nierozłączny duet – typowe błędne koła unikania wypróżniania

Dziecko, które raz doświadczyło bólu podczas wypróżniania, może wykształcić automatyczny wzorzec unikania – prowadzący do błędnego koła napięcia, zachowań retencyjnych (wstrzymywania) skutkujących dalszymi trudnościami przy wypróżnianiu. Przedstawiony zostanie poznawczo-behawioralny model pracy z błędnym kołem oraz strategie psychoedukacyjne i interwencyjne pomagające dziecku odzyskać zaufanie do własnego ciała.

K

L

Dziennik wypróżnień i skala Bristolska – jak używamy w terapii

Prowadzenie dziennika wypróżnień i korzystanie ze skali Bristolskej to nie tylko narzędzia medyczne. Omówię, jak włączać je w proces terapeutyczny z dzieckiem i rodziną.

K

L

Kiedy udać się do specjalisty i do kogo najpierw

Dla wielu rodzin zaparcia są tematem wstydliwym, przez co pomoc bywa poszukiwana z opóźnieniem. W tej części omówię kryteria, które powinny skłonić rodziców do szukania wsparcia psychologicznego, lekarskiego oraz innych specjalistów.

K

L

Oddziaływania medyczne w terapii – miejsce styku z lekarzem

Zrozumienie działań farmakologicznych stosowanych w terapii zaparć pozwala lepiej dobrać interwencje psychologiczne i wspierać rodzinę w realistycznym planowaniu zmian. Przedstawię, jak prowadzić komunikację między terapeutą a lekarzem oraz jak wspólnie ustalać cele terapii – nie tylko w zakresie objawów fizycznych, ale też emocjonalnych.

K

L

Fizjologia defekacji – miejsce w terapii psychologicznej

Zrozumienie podstaw fizjologii defekacji pozwala dziecku zmniejszyć lęk przed „nieznanym”. W tej części pokażę, jak można wprowadzać temat fizjologii w sposób dostosowany do wieku dziecka – z użyciem metafor, zabawy, ilustracji i prostego języka.

K

L

Model biopsychospołeczny w rozumieniu zaparć nawykowych

Zaparcia nawykowe wymagają myślenia wykraczającego poza model medyczny – uwzględniającego czynniki biologiczne, psychologiczne i społeczne. Przedstawiony zostanie praktyczny schemat biopsychospołecznego rozumienia objawu, użyteczny w planowaniu terapii oraz pracy zespołowej z innymi specjalistami.

K

L

Podstawowe oddziaływania

Psychoedukacja

Omówię, jakie informacje warto przekazywać dziecku i rodzinie – i jak robić to w sposób redukujący napięcie i zwiększający poczucie zrozumienia i wpływu.

Presja – czym jest i jak ją zatrzymać

Praca z rodziną często polega na zatrzymaniu presji wokół wypróżniania – zarówno tej komunikowanej wprost, jak i nieświadomej. Przedstawię strategie zmiany stylu komunikacji i dbania o relacje z opiekunem.

„Maska tlenowa” – emocje rodzica, zasoby do wspierania dziecka

Pomoc dziecku zaczyna się od zadbania o emocje rodzica – omówię sposoby wzmacniania jego zasobów oraz pracy z poczuciem winy, frustracji i bezsilności.

Oswajanie procesu wypróżniania – zapachy, dźwięki, sam fakt

Wypróżnianie to temat kulturowo obarczony wstydem – omówię, jak wspierać dziecko w oswajaniu z ciałem i jego funkcjami bez zawstydzania, poprzez zabawę, metafory i wspólną narrację.

Co mówić, co robić, gdy TO znowu się dzieje?

Przedstawię konkretne, oparte na dowodach oddziaływania terapeutyczne na zachowanie wstrzymujące wypróżnienie, brudzenie bielizny, kolejny dzień bez kupy – z naciskiem na wspieranie regulacji emocji.

Kary i nagrody

Omówię, dlaczego behawioralne podejście oparte wyłącznie na nagrodach i karach może być nieskuteczne lub wręcz szkodliwe w pracy z zaparciami – i co proponować w zamian.

Myśli i przekonania dziecka i rodzica dotyczące wypróżniania

W tej części poruszę temat poznawczej restrukturyzacji przekonań wpływających na reakcje rodzica względem dziecka oraz dziecka w wybieraniu strategii radzenia sobie z napięciem i lękiem przed wypróżnianiem.

Praca z regulacją emocji i napięcia

Omówię techniki wspierania dziecka w zauważaniu i nazywaniu emocji, rozpoznawaniu napięcia w ciele i uczeniu się regulacji – jako kluczowej kompetencji w procesie terapii zaparć.

Wzmacnianie poczucia sprawczości dziecka

Dziecko, które wierzy, że „potrafi”, chętniej podejmuje próby i rzadziej wpada w błędne koła unikania. Pokaże, jak codziennie wzmacniać jego poczucie wpływu w relacji z ciałem.

Czynniki chroniące – czas 1:1 z rodzicem

Nic nie działa tak wzmacniająco, jak uważna obecność rodzica. Nawet 10 minut dziennie, kiedy jesteśmy z dzieckiem na 100%, może działać ochronnie i budować zaufanie, które przełoży się na ciało i emocje. Pokażę, jakie są niezbędne elementy takiego czasu, by pełnił funkcję terapeutyczną.

K

L

Dostępne protokoły terapii – wypróżnianie w pieluszkę, w majtki, unikanie toalety

W pracy z zaparciami nawykowymi szczególnie pomocne są protokoły terapeutyczne oparte na podejściu poznawczo-behawioralnym, dostosowane do konkretnych form trudności. W tej części omówione zostaną interwencje stosowane: w lęku przed wypróżnieniem, toaletą. Weźmiemy na tapet sytuacje wypróżniania wyłącznie w pieluszkę, w majtki, wstrzymywanie stolca, unikanie pozycji kucznej czy preferowanie wypróżniania na stojąco. Przedstawię strategie pracy z lękiem. Zaprezentowane zostaną techniki terapeutyczne, budowanie poczucia sprawczości u dziecka, praca z obszarze przekonań związanych z czynnościami toaletowymi. Szczególną uwagę poświęcę również roli rodziców jako aktywnych kooterapeutów. Wszystkie propozycje interwencji opierają się na aktualnych wytycznych klinicznych i doświadczeniu praktycznym.

K

L

Pomysły na interwencje – metafory, karty, gry, książeczki

Zaprezentuję konkretne narzędzia pracy terapeutycznej: przykłady metafor, zabaw, kart pracy i książek, które wspierają dziecko w przeformułowaniu doświadczeń i odzyskiwaniu pozytywnej relacji z ciałem.

Osteopatka, fizjoterapeutka uroginekologiczna

K

L

Biomechanika wypróżniania

Wypróżnianie to proces angażujący wiele struktur ciała – od dna miednicy, przez przez mięśnie brzucha i grzbietu, aż po przeponę.

Omówimy fizjologiczną sekwencję napięć i rozluźnień niezbędnych do prawidłowego aktu defekacji, ze wskazaniem na najczęstsze punkty zaburzeń w tym mechanizmie. Przedstawimy też możliwości pracy z ciałem, które wspierają regulację napięcia i rytmu wypróżnień u dzieci.

K

L

Unerwienie, unaczynienie i drenaż układu wydalniczego w kontekście błędnego koła napięć

Zaburzenia wypróżniania to również problem zastoju, który rzutuje na unerwienie, ukrwienie i odpływ limfy w obszarze miednicy. Dysfunkcje działania tych systemów będą wpływać na ogólną kondycję jelit i wywoływać wtórne napięcia w obrębie miednicy oraz reszty ciała.

W tej części wyjaśnimy, jak przewlekły stres, napięcie mięśniowe i brak ruchu mogą nasilać problem zaparć przez zaburzenie neurokrążeniowe.

Omówimy też jak przewlekły problem zaparć wpływa na układ auto-immuno-endokrynny.

Zaprezentujemy możliwe interwencje fizjoterapeutyczne i osteopatyczne wspierające przywracanie równowagi w tych układach.

K

L

Korelacja postawy ciała z zaparciami

Nieprawidłowa postawa ciała – np. nadmierna lordoza, przodopochylenie miednicy, koślawość kończyn dolnych czy osłabienie mięśni głębokich – może znacząco wpływać na ciśnienie w jamie brzusznej i efektywność wypróżniania. Przedstawimy, jak oceniać postawę dziecka w kontekście objawów jelitowych oraz jaką rolę pełni stabilizacja centralna w terapii. Omówimy też kierunki wsparcia ruchowego i pracy manualnej.

K

L

Obserwacja ciała pacjenta – red flags, możliwe rozwiązania terapeutyczne i rozszerzenie diagnostyki

Ciało dziecka może „mówić” o trudnościach, zanim zrobi to sam pacjent lub jego opiekunowie. Omówimy objawy alarmowe w postawie i zachowaniu dziecka, które mogą wskazywać na konieczność pogłębionej diagnostyki lub konsultacji z innym specjalistą (np. neurologiem, ortopedą, psychologiem). Pokażemy też przykładowe ścieżki terapeutyczne w zależności od zaobserwowanych nieprawidłowości.

K

L

Mechanika oddychania jako główne narzędzie do autoterapii pacjenta

Prawidłowy tor oddechowy i aktywność przepony odgrywają kluczową rolę w regulacji ciśnień w jamie brzusznej i wspieraniu pracy jelit. Nauka właściwego oddechu może stanowić prostą i skuteczną formę autoterapii – możliwą do wdrożenia w domu i szkole. W tej części omówimy, jak pracować z oddechem u dzieci z zaparciami, również w kontekście regulacji napięcia emocjonalnego.

K

L

Ustawienie przepony i żeber w kontekście zaparć

Zaburzenia w ustawieniu żeber, klatki piersiowej i przepony – np. ich uniesienie, asymetria lub sztywność – mogą wpływać na mobilność trzewną i efektywność wypróżniania. Przedstawimy mechanizmy powstawania takich zmian oraz możliwości pracy manualnej i oddechowej, które przywracają elastyczność struktur i wspierają funkcje jelit.

K

L

Ciśnienia w jamach ciała dziecka

Zaburzenia ciśnienia w jamie brzusznej, klatce piersiowej i miednicy mogą prowadzić do dysregulacji funkcji wydalniczych. Omówimy zależności między napięciem mięśniowym, oddechem, postawą a wewnętrznym ciśnieniem oraz ich wpływ na rytm wypróżnień. Wskazane zostaną metody wspierania równowagi ciśnieniowej poprzez ruch, oddech i manualne techniki pracy z ciałem.

K

L

Nieoczywiste elementy wywiadu rzucające szersze spojrzenie na trudność pacjenta

Ciało dziecka to zbiór wszystkich doświadczeń, które podczas całego życia, aż od poczęcia wypływały na jego rozwój. Historia porodowa, przebyte urazy, trudności z karmieniem, napięcie emocjonalne – to tylko niektóre elementy wywiadu, które mogą wpływać na obecne trudności dziecka, w tym na mechanikę wypróżniania.

W tej części podkreślimy wagę szczegółowego i wieloaspektowego wywiadu fizjoterapeutycznego, który uwzględnia nie tylko objaw, ale też historię rozwojową i środowisko dziecka przez co pozwala postawić trafną diagnozę i dojść do pierwotnej przyczyny problemu.

K

L

Oś jelito–mózg

Oś jelito–mózg to dwukierunkowa sieć komunikacji między układem pokarmowym a ośrodkowym układem nerwowym, silnie powiązana z regulacją napięcia, emocjami i funkcjami autonomicznymi. Omówimy, jak fizjoterapia może wspierać tę oś – zarówno przez oddziaływania mechaniczne (oddech, napięcie mięśniowe), jak i przez regulację układu nerwowego w kontekście stresu i przewlekłego napięcia.

K

L

Wpływ zaparć na zaburzenia statyki narządów miednicy mniejszej

Przewlekłe zaparcia mogą prowadzić do przeciążenia struktur dna miednicy i wtórnych zaburzeń ich statyki – również u dzieci. Omówimy także zależność między zaparciami a trudnościami w mikcji czy nietrzymaniu moczu. Przedstawimy mechanizmy kompensacyjne w układzie mięśniowo-powięziowym oraz kierunki terapii wspierającej przywracanie równowagi strukturalnej.

K

L

Dyssynergia dna miednicy

Dyssynergia, czyli brak koordynacji między napięciem a rozluźnieniem mięśni dna miednicy podczas defekacji, to częsta przyczyna zaparć u dzieci. W tej części zostanie omówiona diagnostyka dyssynergii oraz dostępne formy terapii – manualnej, oddechowej i behawioralnej. Podkreślimy także rolę edukacji pacjenta i rodziny w rozumieniu mechanizmów tej dysfunkcji.

K

L

Biofeedback jako narzędzie do terapii dna miednicy

Trening z wykorzystaniem biofeedbacku EMG jest skutecznym narzędziem wspierającym dzieci z dyssynergią dna miednicy, zwłaszcza gdy tradycyjne formy terapii nie przynoszą pełnej poprawy. Omówimy zasady kwalifikacji pacjenta, przebieg terapii oraz sposób integrowania tego narzędzia z innymi metodami (fizjoterapia, psychoterapia, leczenie farmakologiczne). Przedstawione zostaną także możliwości pracy z młodszymi dziećmi z użyciem elementów obrazowania, ruchu i zabawy.

Dietetyczka kliniczna

K

L

Dieta i aktywność fizyczna jako podstawa prewencji zaparć u dzieci w różnym wieku

Prawidłowe nawyki żywieniowe oraz aktywność fizyczna stanowią podstawę prewencji zaparć u dzieci jak i u osób dorosłych. Wdrożenie prawidłowo zbilansowanej diety w niektórych przypadkach na wczesnym etapie problemu z zaparciami może być pierwszym wyborem leczenia oraz skutecznym narzędziem zapobiegawczym. W tej części zostanie omówiony wpływ tego co jemy na organizm oraz mechanizmy regulujące częstotliwość wypróżnień.

K

L

Dietoterapia wsparciem leczenia zaparć

Dietoterapia stanowi integralną część leczenia zaparć nawykowych. Rezygnacja z produktów zapierających, odpowiednia ilości płynów oraz umiejętne wprowadzenie produktów bogatych w błonnik w istotny sposób wpływają na poprawę perystaltyki jelit. W tym miejscu zostaną przybliżone użyteczne w procesie leczenia propozycje zmian żywieniowych przy różnych modelach terapii.

K

L

Rola nawodnienia

Dostosowana do potrzeb pacjenta podaż płynów jest kluczowa w regulacji pracy jelit i efektywności błonnika pokarmowego. W tej części omówiona zostanie zależność między nawodnieniem a konsystencją stolca, a także trudności w ocenie nawodnienia u dzieci i sposoby ich przezwyciężania. Przedstawiony zostanie sposób wyliczania płynów dla dziecka. Zaprezentowane zostaną też praktyczne wskazówki co robić gdy dziecko nie chce współpracować w tym zakresie.

K

L

Produkty zapierające

Niektóre produkty, choć z pozoru „zdrowe” lub popularne w diecie dzieci, mogą nasilać problem zaparć.

Omówimy na co zwrócić szczególną uwagę podczas wywiadu względem błędnych nawyków żywieniowych. Zaproponujemy zamienniki popularnych zapierających przekąsek.

K

L

Błonnik pokarmowy i jego rodzaje

Błonnik nierozpuszczalny i rozpuszczalny pełnią różne funkcje w organizmie – ich proporcja i źródło mają kluczowe znaczenie w terapii zaparć. W tej części omówimy właściwości różnych typów błonnika, mechanizm ich działania oraz przykłady produktów, które mogą być skuteczne na różnych etapach leczenia.

K

L

Dieta bogatoresztkowa – czy działa? Kiedy ją stosować?

Choć dieta bogatoresztkowa jest często zalecana, jej skuteczność zależy od stanu nawodnienia, tolerancji błonnika i aktualnej fazy terapii. Omówimy wskazania i przeciwwskazania do jej stosowania, strategie wdrażania oraz sytuacje kliniczne, w których może pogorszyć stan pacjenta. Przedstawione zostaną także alternatywne formy wsparcia żywieniowego dla dzieci, które nie tolerują klasycznej diety bogatoresztkowej.

K

L

Skuteczność wprowadzania zmian żywieniowych na różnych etapach leczenia

Efektywność interwencji dietetycznych zależy od momentu ich wdrożenia – inne podejście będzie adekwatne w fazie oczyszczania jelit, inne w fazie stabilizacji. W tej części przedstawione zostaną etapy leczenia zaparć z perspektywy dietetycznej oraz rekomendowane strategie postępowania. Omówiona zostanie także rola monitorowania efektów i współpracy z innymi członkami zespołu terapeutycznego.

K

L

Zalecenia żywieniowe po zakończeniu terapii – materiał gotowy do przekazania pacjentowi

Utrwalenie efektów terapii wymaga kontynuowania zdrowych nawyków – także w zakresie żywienia. W tej części uczestnicy otrzymają gotowy, praktyczny materiał edukacyjny dla rodziców, zawierający zalecenia żywieniowe wspierające profilaktykę nawrotów zaparć. Zostanie też zwrócona uwaga na strategie wzmacniania motywacji rodziny do utrzymywania zmian w dłuższej perspektywie.

Materiały dodatkowe

Leki w farmakoterapii zaparć
Czerwone flagi od lekarza pediatry
Skala bristolska
Schemat wywiadu lekarskiego
Bajka Kupka Chlupka (eBook)
"Co mówić - spójne reakcje" (eBook)
Wywiad kliniczny dla psychoterapeuty
zaparcia w klasyfikacjach diagnostycznych
dziennik wypróżnień
"maska tlenowa" - regulacja emocji dla rodzica
sygnały gotowości do odpieluchowania - skala TTRS
błędne koło zaparć nawykowych - przykładowa psychoedukacja
podstawowa psychoedukacja - dla rodzica
pismo dotyczące braku podstaw do nieprzyjęcia przez placówkę dziecka nieodpieluchowanego
czas 1:1 - reguły
zalecenia NASPGHAN, ESPGHAN
nagrania ćwiczeń fizjoterapeutycznych wspierających proces wypróżniania
karta -3 podstawowych błędów żywieniowych pacjentów z zaparciami
karta z obliczeniami nawodnienia dziecka
produkty zalecane i niewskazane - karta jako gotowy materiał do przekazania dla pacjenta
uproszczone zalecenia żywieniowe do przekazania dla pacjenta po zakończeniu terapii